Είδα ότι μέσα σε λίγες μέρες από την πρώτη δημοσίευση 500 άνθρωποι επισκέφτηκαν το blog. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα οτι θα ενδιέφερε τόσο πολύ κόσμο και χαίρομαι.
Σήμερα θα γράψω λίγο για την ασθένεια μου και θα σας πω και τι με απασχολεί αυτή τη στιγμή.
Η πρώτη φορά που θυμάμαι να μην νιώθω καλά και να πηγαίνω σε κάποιον γιατρό να με δει, ήταν στα 14 μου όταν πέρασα κατάθλιψη και πήρα και αγωγή για αυτό.
Η επόμενη φορά που αντιμετώπισα προβλήματα ήταν το 1985 που ήμουν 21. Τότε ένιωθα διάφορους πόνους στο σώμα μου, και ένιωθα ότι το κεφάλι μου θα ανοίξει και σε όσους γιατρούς και να πήγα δεν έβρισκαν ότι είχα κάτι. Και επειδή εκείνη τη χρονική περίοδο θα πήγαινα στρατό οι δικοί μου νόμιζαν ότι τους λέω ψέματα για να μην πάω. Έτσι κι εγώ πήγα κανονικά και έκανα όλη τη θητεία μου και τελειώνοντας πια πήγα και τους είπα «τώρα για ποιόν λόγο θα μου πείτε ότι πονάω;» Τότε πήγα στον ψυχίατρο που έχω μέχρι και σήμερα. Αυτός με βοήθησε σε εκείνη τη φάση πολύ και πέρασα τα επόμενα 7 χρόνια ήρεμα.
Όταν ήμουν 28 χρονών, έπαθα το πρώτο μου παραλήρημα. Είχα γνωρίσει μια κοπέλα με την οποία είχαμε το ίδια στέκια και την έβλεπα κάθε μέρα μέχρι που μια μέρα ξαφνικά αυτή εξαφανίστηκε. Εγώ πίστεψα τότε ότι επειδή αυτή ήταν ερωτευμένη μαζί μου, κάπου είχε πάει για λίγο αλλά ότι μου είχε γράψει μια περιουσία τεράστια (πλοία και τέτοια) και ότι κάποια στιγμή θα γύριζε να ζήσουμε μαζί. Αυτά όλα ήταν κατασκευάσματα του μυαλού μου. Έτσι σκεφτόμουν για ένα τετράμηνο περίπου μέχρι που οι οικογένεια μου άρχισε να μου βάζει φάρμακα στο φαγητό και έτσι άρχισα να ηρεμώ. Σιγά σιγά μου έφυγαν οι σκέψεις και αμέσως μετά έπεσα σε κατάθλιψη γιατί σκεφτόμουν πως έγινε να το πάθω εγώ αυτό. Για αυτό θα σας μιλήσω περισσότερο σε επόμενη φορά.
Από τότε έχω περάσει πολλές υποτροπές, σιγά σιγά θα σας τα πω όλα αυτά.
Αυτή τη στιγμή αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι σταμάτησαν από την ελληνική αγορά το ντισιπάλ, το φάρμακο που παίρνω εδώ και χρόνια και είμαι πολύ θυμωμένος. Η επόμενη λύση είναι το ακινετόν το οποίο δεν το θέλω γιατί με ζαλίζει και μου φέρνει μαστούρα. Πριν δυο χρόνια σταμάτησαν το φλουμιντόλ, ένα φάρμακο που έπαιρνα δυο φορές την εβδομάδα και ήμουνα καλά. Όταν μου το σταματήσανε εγώ πέρασα δύο μήνες στο νοσοκομείο γιατί αρρώστησα, έπαθα υποτροπή. Οι φαρμακοβιομηχανίες σταματάνε τα φτηνά φάρμακα και παίζουν με την υγεία μας. Είμαι πολύ αναστατωμένος από αυτό.
Θα περιμένω τα σχόλια σας.
Μέχρι την επόμενη φορά γεια σας.
Σήμερα θα γράψω λίγο για την ασθένεια μου και θα σας πω και τι με απασχολεί αυτή τη στιγμή.
Η πρώτη φορά που θυμάμαι να μην νιώθω καλά και να πηγαίνω σε κάποιον γιατρό να με δει, ήταν στα 14 μου όταν πέρασα κατάθλιψη και πήρα και αγωγή για αυτό.
Η επόμενη φορά που αντιμετώπισα προβλήματα ήταν το 1985 που ήμουν 21. Τότε ένιωθα διάφορους πόνους στο σώμα μου, και ένιωθα ότι το κεφάλι μου θα ανοίξει και σε όσους γιατρούς και να πήγα δεν έβρισκαν ότι είχα κάτι. Και επειδή εκείνη τη χρονική περίοδο θα πήγαινα στρατό οι δικοί μου νόμιζαν ότι τους λέω ψέματα για να μην πάω. Έτσι κι εγώ πήγα κανονικά και έκανα όλη τη θητεία μου και τελειώνοντας πια πήγα και τους είπα «τώρα για ποιόν λόγο θα μου πείτε ότι πονάω;» Τότε πήγα στον ψυχίατρο που έχω μέχρι και σήμερα. Αυτός με βοήθησε σε εκείνη τη φάση πολύ και πέρασα τα επόμενα 7 χρόνια ήρεμα.
Όταν ήμουν 28 χρονών, έπαθα το πρώτο μου παραλήρημα. Είχα γνωρίσει μια κοπέλα με την οποία είχαμε το ίδια στέκια και την έβλεπα κάθε μέρα μέχρι που μια μέρα ξαφνικά αυτή εξαφανίστηκε. Εγώ πίστεψα τότε ότι επειδή αυτή ήταν ερωτευμένη μαζί μου, κάπου είχε πάει για λίγο αλλά ότι μου είχε γράψει μια περιουσία τεράστια (πλοία και τέτοια) και ότι κάποια στιγμή θα γύριζε να ζήσουμε μαζί. Αυτά όλα ήταν κατασκευάσματα του μυαλού μου. Έτσι σκεφτόμουν για ένα τετράμηνο περίπου μέχρι που οι οικογένεια μου άρχισε να μου βάζει φάρμακα στο φαγητό και έτσι άρχισα να ηρεμώ. Σιγά σιγά μου έφυγαν οι σκέψεις και αμέσως μετά έπεσα σε κατάθλιψη γιατί σκεφτόμουν πως έγινε να το πάθω εγώ αυτό. Για αυτό θα σας μιλήσω περισσότερο σε επόμενη φορά.
Από τότε έχω περάσει πολλές υποτροπές, σιγά σιγά θα σας τα πω όλα αυτά.
Αυτή τη στιγμή αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι σταμάτησαν από την ελληνική αγορά το ντισιπάλ, το φάρμακο που παίρνω εδώ και χρόνια και είμαι πολύ θυμωμένος. Η επόμενη λύση είναι το ακινετόν το οποίο δεν το θέλω γιατί με ζαλίζει και μου φέρνει μαστούρα. Πριν δυο χρόνια σταμάτησαν το φλουμιντόλ, ένα φάρμακο που έπαιρνα δυο φορές την εβδομάδα και ήμουνα καλά. Όταν μου το σταματήσανε εγώ πέρασα δύο μήνες στο νοσοκομείο γιατί αρρώστησα, έπαθα υποτροπή. Οι φαρμακοβιομηχανίες σταματάνε τα φτηνά φάρμακα και παίζουν με την υγεία μας. Είμαι πολύ αναστατωμένος από αυτό.
Θα περιμένω τα σχόλια σας.
Μέχρι την επόμενη φορά γεια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου