Αυτήν την περίοδο που διανύουμε είναι περίοδος εξεταστικής για μένα. Κάτι που με αγχώνει ιδιαίτερα. Βεβαίως αυτό θέλει διευκρίνιση. Κι αυτό γιατί υπάρχουν βέβαια στιγμές πίεσης αλλά και στιγμές πλήρους αδιαφορίας παράλληλα, για να μην πώ και ταυτόχρονα, σ’ένα πνεύμα ωχαδελφισμού. Για όποιον έχει δοκιμάσει κάτι παρόμοιο θα ξέρει από πρώτο χέρι πόσο μεγάλη σύγχυση μπορεί να επιφέρει και πόσο δυσλειτουργικό είναι να το βιώνεις.
Ένα πράγμα που διδάχθηκα στην ψυχοεκπαίδευση που συμμετέχω, εδώ
στην Κλίμακα, είναι ότι στην ψύχωση είναι ένα
ακόμα σύμπτωμα το να βιώνεις άκρως αντίθετα συναισθήματα ταυτόχρονα όπως
είναι η αγάπη και το μίσος, η λύπη και η χαρά. Ή αν θέλετε και τα έντονα
σκαμπανεβάσματα πάλι απ’άκρου εις άκρον που στην ουσία είναι το ίδιο
πράγμα. Αυτό το χαρακτηριστικό της νόσου
είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί παρεκτός κι αν κάποιος το βιώσει το
καταλαβαίνει. Προσωπικά αυτό που με κρατάει σε ανασφάλεια είναι το γεγονός ότι
είμαι διάτρητος, ότι είμαι ρευστός. Δεν νιώθω δηλαδή να έχω μια στέρεη βάση να
πατήσω, κάποια ‘’πατήματα ΄΄ να βασιστώ.
Ακόμα μπορώ να πω ότι μου δημιουργείται ένα συναίσθημα
κατωτερότητας όταν βλέπω τους συμφοιτητές μου με εκείνη την περίσσεια άνεση και
αισιοδοξία που τόσο πολύ θα ήθελα να διακατέχει κι εμένα.
Πάντως το καλό είναι ότι στην προσπάθεια μου να ισορροπήσω
και να μην απογοητεύομαι από τις
αντιξοότητες και και τα συμπτώματα της ψύχωσης είναι το νοιάξιμο και η φροντίδα
που λαμβάνω στο Κέντρο Ημέρας που μου δείχνουν περίσσεια εμπιστοσύνη. Σίγουρα ο
αγώνας με την νόσο είναι μακρύς και γεμάτος από δυσλειτουργίες και εμπόδια όμως
ευτυχώς δεν είμαι μόνος κάτι που δεν συμβαίνει με πολλούς άλλους ανθρώπους, γι’αυτό
και χρωστάω χάρη στην πρόνοια του Θεού, που εκτός από την αρρώστια, μου έδωσε
και τα όπλα και τους ‘’προπονητές’’ για να την υπερνικήσω.
Ως την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε εύχομαι να είμαστε όλοι
καλύτερα, εις το επανιδείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου