Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Καλώς σας (ξανα)βρήκα ...

   Χαίρετε και πάλι χαίρετε! Γράφω μετά από καιρό και ομολογώ ότι δεν θα το έκανα αν πρώτα δεν ένιωθα να μου λείπει η όλη διαδικασία ... Μάλιστα μ'αρέσει να πιστεύω ότι και κάποιοι από τους φίλους αναγνώστες πεθύμησαν να διαβάσουν κάτι από έμενα, αλλά πάλι η αλήθεια είναι ότι γράφω από εσωτερική ανάγκη, ανάγκη έκφρασης και ανάγκη να επικοινωνήσω ένα κομάτι του εαυτού μου. Έτσι έστω και ένας αναγνώστης θα ήταν αρκετός για να νιώσω δικαίωση για την προσπάθειά μου!

   Κάποτε είχα ρωτήσει τον γιατρό της ΄΄Κλίμακα΄΄ για την σύγχρονη μάστιγα που παίρνει επιδημιολογικές διαστάσεις... Για ποιά νόσο μιλάω; Μα φυσικά για την σκλήρυνση κατά πλάκας... Τον ρώτησα φυσικά πως επιδρά στον ανθρώπινο οργανισμό κι εκεινός ωσαν να ήταν αυτονόητο απαντά ΄΄με ώσεις΄΄ κι εγώ με ακόμη μεγαλύτερη αφέλεια ξαναρώτησα. Μα τι στο καλό σημαίνει αυτό!... Σημαίνει ότι χτυπάει και φεύγει, σαν κομμάντο ένα πράμα, μόνο που δεν ξέρεις αν θα ξαναχτυπήσει σε δύο μήνες ή σε δεκαπέντε χρόνια ή ίσως, και μακάρι, ποτέ πάλι!
  
   Αυτή η απάντηση μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Δεν θυμάμαι αν ρώτησα τον γιατρό ή μου το είπε από μόνος του, αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα και για τη διαγνωσμένη και τόσο ΄΄αγαπημένη΄΄ σε  εμένα ψύχωση. Κι εξηγούμαι! Καλώς εχόντων των πραγμάτων ο πάσχων από ψύχωση και τί εννοώ καλώς εχόντων των πραγμάτων, να όπως στην περίπτωσή μου με ψυχιατρική και ψυχολολογική παρακολούθηση, ο οποίος παίρνει τακτικά την αγωγή του και με οικογενειακό περιβάλλον βεβαρυμένο μεν με εξασφαλισμένα δε τη στέγη, το φαγητό, το ρεύμα, το νερό και ούτω καθ' εξής μπορεί εφ'όσον είναι συνεπής και σε εγρήγορση να φτάσει στα γεράματά του χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες.

  Όμως πολλοί από εμάς δεν έχουν τα ως άνω προαπαιτούμενα και αλλοι όπως εγώ που τα έχουν, έχουν να κάνουν με μια πολύ ύπουλη αρρώστια η οποία δεν διστάζει με μικρές ή και μεγάλες υποτροπές, ωσάν άλλες ώσεις στην σκλήρυνση κατά πλάκας, να δείξει τα κοφτερά και αιμοβόρα (βλέπε ενεργοβόρα) δόντια της... Δεν ξέρω αν μου φταίει ο Χειμώνας που νιώθω να γκριζάρει η ψυχική μου διάθεση αλλά τους τελευταίους μήνες νιώθω αρκετά βραχυκυκλωμένος και κατώτερος των (εκπαιδευτικών) περιστάσεων. Επίσης, νιώθω μια κάποια βραδύτητα και αγκύλωση να με κυριεύουν στο σώμα μου. Το ψάχνω, βέβαια, αλλά νιώθω την αίσθηση της παραίτησης να με καταβάλλει...

   Ίσως  είναι λοιπόν ώρα, και σίγουρα είναι, να ξαναβάλω στην ζωή μου μερικές θεραπευτικές συνήθειες όπως η έκφραση της γνώμης και των συναισθημάτων μου, η γυμναστική, οι καθημερινές συζητήσεις με φίλους και γιατί όχι η ενασχόληση με τα τόσο αγαπημένα μου παιδιά ή και βρέφη, ει δυνατόν, και φυσικά το αγαπημένο μου διάβασμα!

   Μπορώ να πω ότι έγραψα αυτό το κείμενο χωρίς να διακόψω χρονικά, σχεδόν με τη μία, αν εξαιρέσουμε τις απαραίτητες διακοπές για εκφωνήσεις από το μικρόφωνο του ΄΄Κλιμαξ Plus΄΄, καθ' ότι μουσικό παραγωγός!!!, και καθώς το έγραψα στο PC του ραδιοθαλάμου. Νομίζω ότι ήταν δύο πολύ ικανοποιητικές ώρες για μένα. Ελπίζω κι εσείς να ωφεληθείτε από το κείμενο!

   Εις το επανιδείν! Να είστε όλοι και όλες καλά! Καλή επανεκκίνηση!!!