Γεια σας,
έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την τελευταία φορά που
έγραψα. Αυτή την εποχή είμαι σε μια κλειστή δομή και δεν βγαίνω από εκεί συχνά.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο γιατρός μου μου συνέστησε να είμαι εκεί και να με προσέχουν
γιατί εδώ και κάποιο διάστημα είμαι σε υποτροπή.
Διάβασα κάποια σχόλια σας που έχετε γράψει εδώ και 4 μήνες
και καταρχάς θέλω να απευθυνθώ στην Όλια που έγραψε σχετικά με το στίγμα της
ψυχικής ασθένειας. Αυτό που έχω να μοιραστώ εγώ είναι ότι εμένα την πρώτη φορά που μου είπαν ότι πάσχω από κάποια
ψυχική ασθένεια δεν ήξερα καθόλου τι σημαίνει αυτό. Και νομίζω ότι αυτό
σχετίζεται με το στίγμα της ψυχικής ασθένειας και την άγνοια που επικρατεί γύρω
από αυτό το θέμα. Τότε απλά ακολούθησα τις συμβουλές των δικών μου που ήθελαν
να πάω σε ψυχίατρο. Και από τότε έχουν περάσει 22 χρόνια και ακόμα μαθαίνω και
μαθαίνω και μαθαίνω…
Όπως έχω καταλάβει πάντως από την πρώτη φορά που θα σου πουν
ότι είσαι ψυχικά πάσχον μέχρι τα βαθιά σου γεράματα, για να έχεις μια σχετικά
ανώδυνη πορεία μέσα στη ασθένεια σου πρέπει να βρίσκεσαι πάντα κοντά σε
λειτουργούς ψυχικής υγείας.
Σχετικά με την κυρία που έγραψε ότι ο αδερφός της είναι
σχιζοφρενής και με ρωτάει για το λεπονέξ, θα της έλεγα να ρωτήσει τον ψυχίατρο
του αδερφού της και αυτός πρέπει να την πληροφορήσει ότι χρειάζεται σχετικά με
την αγωγή του. Το λεπονέξ είναι ένα φάρμακο που εγώ δεν έχω δοκιμάσει. Έχουν
περάσει πολλοί μήνες από τότε που μου έγραψε άλλα ελπίζω να είναι καλά και αυτή
και ο αδερφός της και ήθελα να της πω επίσης ότι η επιθετικότητα του αδερφού της
πρέπει να συμβαίνει όταν δεν παίρνει τα φάρμακά του κανονικά. Γιατί όταν
κάποιος είναι ρυθμισμένος καλά στην αγωγή του, δεν θα έπρεπε να είναι επιθετικός.
Όποτε φροντίστε να παίρνει την αγωγή του σωστά, είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Τέλος, βλέπω ότι κάποιοι από εσάς εξακολουθείτε να
επισκέπτεστε καθημερινά το blog.
Θα ήθελα να σας πω ότι μέσα στη δύσκολη κατάσταση που βιώνω τόσο καιρό,
προσπαθώ να παλεύω να επανέλθω στη κατάσταση που ήμουν πριν και επίσης να γράφω
και εδώ πιο συχνά. Με στεναχωρεί που δεν γράφουν άνθρωποι ψυχικά ασθενείς εδώ
για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και τις εμπειρίες μας. Θα ήθελα πολύ να
ακούσω τη φωνή και άλλων που έχουν παρόμοια προβλήματα σαν τα δικά μου.
Τα λέμε ξανά σύντομα ελπίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου