Έχω αρκετό καιρό να γράψω εδώ αλλά δεν ήμουν πολύ καλά και με απασχολούσαν πολλά. Σήμερα αποφάσισα να μιλήσω λίγο για το τι σημαίνει να ζει κανείς με τη σχιζοφρένεια.
Ο κάθε άνθρωπος γενικά στη ζωή του έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Ο κάθε ασθενής από την άλλη εκτός από τα συνηθισμένα προβλήματα της ζωής που έχουν όλοι, έχει να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα που προκύπτουν από την ασθένεια του. Σκεφτείτε πόσο δύσκολα γίνονται τα πράγματα αν αυτά τα προβλήματα προκύπτουν από το μυαλό, που τα συντονίζει όλα.
Έχω ζήσει αρκετές φορές την πολύ δυσάρεστη κατάσταση του να δουλεύω (εγώ δούλευα στα ασθενοφόρα για 9 χρόνια ενώ είχε ξεκινήσει η ασθένεια) και παράλληλα την ίδια ώρα να πρέπει να αντιμετωπίσω τα συμπτώματα της αρρώστιας. Σκεφτείτε ότι οι φωνές που ακούμε εμείς οι σχιζοφρενείς μέσα στο κεφάλι μας πολλές φορές μας μιλάνε την ίδια ώρα που μας μιλάνε και οι πραγματικοί άνθρωποι. Σκεφτείτε πόσο μπερδευτικό, κουραστικό και δυσάρεστο μπορεί να είναι αυτό. Τα πρώτα χρόνια που άρχισα να ακούω τις φωνές ήταν φοβερά τρομακτικό… και απόκοσμο.. Τώρα κάπως τις έχω συνηθίσει περισσότερο. Οι φωνές μπορεί να συνεχίζουν για μέρες, εβδομάδες ακόμα και μήνες και να υπάρχουν στη ζωή σου παράλληλα με όλα τα άλλα τα καθημερινά.
Απευθύνω την επόμενη ερώτηση στους άλλους ασθενείς που διαβάζουν αυτό το Blog. Όσοι από εσάς δουλεύετε πώς τα καταφέρνετε στη δουλειά σας με αυτές τις συνθήκες, όταν δηλαδή είστε σε κρίση; Το ρωτάω γιατί θα ήθελα να μου δίνατε καμμία συμβουλή, ίσως κάτι που να μην έχω σκεφτεί εγώ.. ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων..
Τις προάλλες μιλούσα σε κάποιον για την ασθένεια μου, γενικά δεν συνηθίζω να το κάνω συχνά αυτό σε ανθρώπους εκτός περιβάλλοντος της κλίμακας ή ανθρώπων που ξέρουν από αυτά γιατί νιώθω ότι θα τους βαρύνω με τα προβλήματα μου. Τελοσπάντων, μιλούσα λοιπόν με αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος με ρώτησε πως νιώθω που δεν έκανα οικογένεια και παιδιά. Αν στεναχωριέμαι δηλαδή. Η απάντηση μου είναι και ναι και όχι. Η αλήθεια είναι πως ένα παιδί σημαίνει πολύ μεγάλη ευθύνη και μπορεί κάποια στιγμή να γυρίσει και να σου πει γιατί με έφερες σε αυτόν τον κόσμο, έτσι όπως είναι τα πράγματα και εκεί τι του απαντάς; Επίσης φοβόμουν μην του μεταδώσω την ασθένεια μου. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.
Εγώ δυστυχώς πια δυσκολεύομαι να συγκρατήσω τις καλές στιγμές μέσα μου. Εννοώ, ότι οι καθημερινές ωραίες εικόνες, όπως το να πιείς έναν καφέ στον ήλιο, δεν «περνάνε» μέσα μου, δεν μου λένε κάτι. Και οι αισθήσεις μου έχουν ταλαιπωρηθεί. Η όσφρηση μου έχει χαλάσει πολύ. Και δεν έχω ενέργεια. Βασικά τα σωματικά συμπτώματα με απασχολούν αυτή τη περίοδο περισσότερο από τα ψυχολογικά.
Τελοσπάντων, πολλά είπα αυτή τη φορά. Θα ξαναγράψω σύντομα. Ως τότε μακάρι να ακούσω και από εσάς, όσοι είστε εσείς αυτοί που καθημερινά τσεκάρετε το blog, γιατί δεν είστε λίγοι… Καλή συνέχεια. Γεια σας.
βασιλη καλημερααααα!χαιρομαι παρα πολυ που σ ακουω και μαθαινω τοσα πολλα μεσα απο σενα! με λενε μαρια ειμαι 32 χρονων και εχω εναν αδερφο τον νικο, 36χρ. με την ταμπελα τησ σχιζοφρενειας στην πλατη του, με απιστευτο συναισθηματικο πλουτο αλλα και βιαιαη προσωπικοτητα δυστυχως.ειναι παρα παρα πολυ δυσκολο να ζω μαζι του και κοντα του οσο κι αν τον αγαπαω. σημερα βγαινει απο το γεννηματα που ειχε μπει με εισαγγελικη γιατι αποπειραθηκε να πνιξει τον πατερα μου. δεν ξερω πως θα την παλεψω. εγω ζω στον απο πανω οροφο εχω τρια μικρα μπομπιρακια που τα λατρευει αλλα η καθημερινοτητα δεν βγαινει με την τρομοκρατια που υπαρχει γιατι ειναι επιθετικοσ και καθε φορα που ακουω μια φωνη ή ενα τηλεφωνο ή οτιδηποτε παγωνει η καρδια μου. εχει ξεκινησει το λεπονεξ. ξερεισ κατι γι αυτο? και αμα εχεισ και καμια συμβουλη ακομα...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω απειρα.
ΕΧΩ ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ. ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΑΡΙΦΕΣ ΣΥΝΟΜΟΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΑΜΟΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ Κ ΤΑ ΠΙΚΡΟΧΟΛΑ ΣΧΟΛΙΑ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΠΙΑ, ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΕΛΙΚΑ.ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΤΡΟΠΟ. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ.ΝΤΡΟΠΗ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Κ ΖΟΥΝ ΜΕ ΧΑΖΕΣ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ Κ ΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΟΡΟΊ΄ΔΕΥΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Κ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗΣ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑΝΟΊ΄ΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ. ΑΝ ΟΧΙ, ΑΠΛΑ ΔΙΟΓΚΩΝΟΥΜΕ ΥΛΗ Κ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Σ ΕΜΑΣ. Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Αλφα ΚΑΙ ΤΟ Ωμεγα ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ.