΄΄Λογική Παράλογη΄΄

   Χαίρετε φίλοι, εύχομαι να είστε όλοι καλά! Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλοι, κοινωνικά, μια αναταραχή. Μια διαταραχή της κοινής ειρήνης και του αισθήματος προστασίας που θα έπρεπε να απολαμβάνει κάθε πολίτης σε ένα ΄΄ευνομούμενο΄΄ κράτος. Θα έλεγε κάποιος ότι το καζάνι βράζει και χωρίς να θέλω να γίνω προφήτης κακών το φάντασμα του εμφυλίου πλανάται πάνω από την χώρα ( άλλωστε σχεδόν όλοι στον περίγυρο μου μιλούν με μια βεβαιότητα ότι πρέπει να χυθεί αίμα για να αλλάξουν οι καιροί και ΄΄αι βουλαί ΄΄ των ισχυρών – μια τόσο κυνική ομολογία που μου ανακατεύει τα σωθικά, λες και το αίμα αυτό δεν θα είναι το δικό μας αλλά κάποιων άλλων).

    Καλώς ή καλώς τυχαίνει να βρίσκονται στο περιβάλλον μου πρόσωπα που ανήκουν στα άκρα, τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα αριστερά. Εδώ, προτού συνεχίσω θα ήθελα να παραθέσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του δρος Σ. Πεκ, ΄΄Πέρα από τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο΄΄,σελ. 57: ΄΄Το πλησιέστερο συνώνυμο του <<ριζοσπαστικού>> είναι <<θεμελιώδες>> (<<fundamental>>), που σημαίνει βασικό ή ουσιώδες. Όλως περιέργως, το ουσιαστικό <<ριζοσπαστικός>> χρησιμοποιείται για να περιγράψει αριστερούς, αναρχικούς, βομβιστές, ενώ το ουσιαστικό, <<φονταμενταλιστής>> (<<fundamentalist>>)για να περιγράψει δεξιούς εξτρεμιστές΄΄.  Αυτή η λεκτική συγγένεια που περιγράφεται στο παραπάνω παράθεμα δείχνει πόσο κοντά βρίσκονται και τα άκρα. Η δικιά μου επιλογή είναι να παραμείνω μετριοπαθής, να κρατήσω τα μάτια ανοιχτά. Και με την ευκαιρία που μου δίνει αυτό το βήμα, και σαν ειρηνοποιός που θέλω να πιστεύω ότι είμαι , καταδικάζω την βία (την ωμή και τυφλή πολλές φορές βία) απ’ όπου κι αν προέρχεται. Γιατί όπως δεν υπάρχει καλή και κακή μαγεία (αφού είναι εξ ολοκλήρου εκ του Πονηρού) έτσι δεν υπάρχει καλή και κακή, δίκαιη και άδικη βία.

   Τα άκρα, λοιπόν, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, και γίνονται ανεκτά αφού εξυπηρετούν συστημικές ανάγκες του πολιτικού κατεστημένου. Όμως, εδώ, δεν θέλω να πολιτικολογήσω. Την περασμένη εβδομάδα είχαμε την κηδεία του ανθρώπου που δολοφονήθηκε στο όνομα του μίσους και μιας (ο Θεός να την κάνει) ιδεολογίας. Και θέλω να τονίσω ότι όσο στυγερό είναι αυτό το έγκλημα άλλο τόσο απάνθρωπο είναι να ΄΄διψάμε΄΄ για εκδίκηση και αυτοδικία, μια απειλή για τους ομοϊδεάτες του θύτη και κατά της αστυνομίας, μια απειλή όμως και κατά της δημοκρατίας. Αφού με την κατάλυση των νόμων και του θεσμού της δικαιοσύνης καταλύεται και το ΄΄περί δικαίου΄΄ αίσθημα των πολιτών αυτής της χώρας, και φτάνουμε σε ένα φαρ ουέστ όπου το κυρίαρχο συναίσθημα είναι αυτό της επιβίωσης. Εκμηδενίζοντας έτσι κάθε ανώτερο ιδανικό και κάθε αξία και εγκαθιστώντας τον νόμο της ζούγκλας.

    Είναι πιστεύω καλό να κάνω νύξη στην νοοτροπία, στην λογική, στην παράλογη λογική των άκρων. Κατά την άποψη μου, ο εθνικισμός είναι η αίρεση ενός υγειούς πατριωτισμού και μία μέθοδος να ευημερήσουν ανεγκέφαλοι και απαίδευτοι άνθρωποι που είναι και αναλώσιμοι και εύκολα χειραγωγήσιμοι (εκεί κατατάσσω και τον δολοφόνο του Πειραιά). Όπως αντίστοιχα και ο αναρχισμός με τους αντιφασίστες κουκουλοφόρους του, που τρομοκρατούν με την σειρά τους τον κόσμο, είναι η αίρεση της προοδευτικής σκέψης.

    Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μη συσχετίσω τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που κυριαρχούν στα άκρα, με τα όσα αντίστοιχα βιώνουν οι ψυχικά πάσχοντες από την κοινωνία, τον εργασιακό τους χώρο, ακόμα και από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Και παρ’ότι σε αυτήν την χώρα κουμάντο κάνουν οι μειοψηφίες εκατέρωθεν, οι ασθενείς της ψυχικής υγείας έχουν πολύ και σκληρή δουλειά μπροστά για να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και γενικότερα το στίγμα που τους ακολουθεί. 

   Καλόν αγώνα σύντροφοι! Και εις το επανιδείν!

Υ.Γ.:Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για την αναγνωσιμότητα αυτού του blog και μην ξεχνάτε να μοιράζεστε τα σχόλιά σας είτε θετικά είτε αρνητικά. Θα μου προσφέρατε μεγάλη εξυπηρέτηση!