Το στίγμα στη ζωή μας.

       Πάντα με απασχολούσε η εικόνα που έδινα στους άλλους και δεν εννοώ μόνο την εξωτερική, αλλά κυρίως τη συμπεριφορική, η οποία είναι και δηλωτική της προσωπικότητας ενός εκάστου. Δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι για την τωρινή μου αίσθηση για το πώς φαίνομαι, πάντως, από παιδί ένιωθα ότι εμπνέω κάτι ξένο στους άλλους ίσως ακόμα και παράξενο. Φυσικά αυτό δεν έχει αναγκαστικά κάποια σχέση με την ψύχωση αλλά ποιος ξέρει ίσως και να ’χει. Στην αρχή μάλιστα της αγωγής μου το αντιψυχωσικό που παίρνω μου δημιουργούσε εξωπυραμιδικά συμπτώματα όπως λέγονται. Συγκεκριμένα αγκύλωση στα χέρια. Ευτυχώς με το κατάλληλο αντίδοτο για τις παρενέργειες και σχετική δική μου προσοχή τώρα σχεδόν το σύμπτωμα αυτό ανήκει στο παρελθόν. Όμως μέχρι να συμβεί αυτό δείλιαζα, σχεδόν ντρεπόμουνα για την εικόνα μου. Έδινα δηλαδή ένα στίγμα στα ραντάρ των άλλων που πιστεύω ήταν αρνητικό.

         

         Το στίγμα βέβαια σαν έννοια είναι κατ’ εξοχήν αρνητικό όταν μιλάμε για προκαταλήψεις και ιδιαίτερα για τις ψυχικές ασθένειες και τους ψυχικά πάσχοντες. Και γι’αυτό ίσως υπάρχει σε αυτούς η μεγάλη αγωνία για το αν πρέπει και σε ποιον να εμπιστευτούν ότι νοσούν, πέραν του ιατρού τους. Κι’αυτό για δύο βασικούς λόγους: α) εμπιστευτικότητα, αν δηλαδή θα φανούν εχέμυθοι εκείνοι που θα ενημερωθούν και β) πώς θα αντιδράσουν και τι συνειρμούς θα κάνουν για λογαριασμό του ανθρώπου που πάσχει. Γιατί όπως λέει ένα  ρητό το μυστικό που θα εξαγορεύσεις σε κάποιον εσύ ίσως το ξεχάσεις αλλά αυτός ποτέ. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο εκνευριστικό από το να σε αντιμετωπίζουν σαν ΄΄περίπτωση΄΄, σαν ΄΄ειδικό παιδί΄΄.

    

       Πριν από αρκετά χρόνια είχα επισκεφθεί το Α.Ψ.Κ. (Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο) Αθηνών για να ενταχθώ σε κάποιες ομάδες που λάμβαναν χώρα εκεί. Το πρώτο πράγμα που σου διδάσκουν, και σου απαγορεύουν εκεί, είναι οι ταμπέλες (είτε για τον εαυτό σου είτε για τους άλλους). Εκεί μου έγινε λόγος και για το Αντιστίγμα. Μια Μ.Κ.Ο. με σκοπό την κατάρριψη των ταμπού και των ταμπελών  σε μια κοινωνία με φοβικά ανακλαστικά και έντονη προκατάληψη απέναντι στην ψυχοθεραπεία, στα σκευάσματα και τους ψυχοθεραπευόμενους.

   

       Σύντομα επισκέφθηκα τα γραφεία του ΄΄Αντιστίγμα΄΄, γνώρισα τους εθελοντές εργαζομένους, ψυχολόγους κυρίως. Και έμαθα για διάφορες συμμετοχές σε συνέδρια. Τελικά, αποσύρθηκα διακριτικά από το χώρο, γιατί δεν είχα αρκετό χρόνο τότε να ασχοληθώ περισσότερο.

  

      Με αυτή μου την αναφορά στο στίγμα ( και στο ΄΄Αντιστίγμα΄΄) ανοίγει ένας μεγάλος κύκλος για πράγματα που θα ήθελα να αναφερθώ και πιστεύω θα θέλατε να συζητήσουμε. Με πολλή χαρά περιμένω δικά σας σχόλια και σχετικές απορίες. Καλή συνέχεια.