Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Για τους αφανείς ήρωες ανάμεσά μας ...


   Χαίρετε φίλοι! Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ήρωες που ζουν ανάμεσά μας και που χάρη σε αυτούς βρίσκουμε ανακούφιση πολλοί από μας. Θεωρώ το ιατρικό επάγγελμα λειτούργημα  όπως και γενικότερα τα παραϊατρικά επαγγέλματα. Και στις μέρες μας νομίζω ότι αποδεικνύουν το γνήσιο του λειτουργήματος όταν δουλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες χαμηλόμισθοι και πολλές φορές απλήρωτοι (για μήνες) φθάνοντας έτσι στα όρια της αντοχής τους.

    Μετά από αυτή την εισαγωγή θα ήθελα να αναφερθώ στους ανθρώπους της Μ.Κ.Ο. της ‘’Κλίμακα’’ με τους οποίους έχω να κάνω σε τακτική βάση και οι οποίοι μου αφιερώνουν τον χρόνο τους και την προσοχή τους. Όπως ακούγεται η χρηματοδότηση στις Μ.Κ.Ο. έχει σχεδόν πάψει να υφίσταται και ίσως πολύ σύντομα να σταματήσει οριστικά, με αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι να παραμένουν απλήρωτοι επί σειρά μηνών και μη γνωρίζοντας πότε και αν θα αρχίσουν να πληρώνονται. Εργάζονται δηλαδή από καθαρή επαγγελματική και ανθρώπινη ευσυνειδησία. Αλλά ως πότε θα κρατήσουν οι αντοχές τους;

   Συζητώντας με ψυχίατρο της ΄΄Κλίμακα΄΄ πληροφορήθηκα για το πλήθος των εξυπηρετουμένων της (περίπου 200 άτομα συμμετέχουν σε ομάδες) και ακόμα την πολύτιμη συνεισφορά της σε άτομα μεμονωμένα που βρίσκονται σε νησιά και σε άλλες ακριτικές περιοχές που όπως μου ανέφερε, καταφέρνουν και τα κρατάνε μακριά από το αδιέξοδο - μονόδρομο του ψυχιατρείου και της ιδρυματοποίησης με την τακτική ιατρική παρακολούθησή τους (μέσω ΄΄τηλεψυχιατρικής΄΄ και συνεργασίας με τους κατά τόπο θεράποντες ιατρούς).

   Γενικότερα, ζούμε σε μια ΄΄κρίσιμη΄΄ εποχή (κρίσης αξιών και ιδανικών πρώτα κι ύστερα οικονομίας). Η ανησυχία μας κυριεύει όλους. Η αβεβαιότητα, επίσης, ακόμα και για τα πιο στοιχειώδη αγαθά όπως στέγαση  - σίτιση – ενδυμασία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Για άτομα όπως εγώ, που πάσχουν από ψύχωση, το να μείνεις χωρίς τα φάρμακά σου ισοδυναμεί με μια σίγουρη υποτροπή, με μια θηλιά στο λαιμό κι ένα λάκτισμα κάτω από την ζώνη . Μόνο το άγχος του να αναζητείς τρόπο για τη εύρεση των φαρμάκων και του να μην έχεις κάποια λύση γι’αυτό εικάζω ότι θα είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική για την υγεία οποιουδήποτε ασθενούς.

   Επιπλέον, η διακοπή της ψυχολογικής θεραπείας, η οποία μπορεί να θεωρείται επικουρική πλην όμως έχει ιδιαίτερο βάρος, είναι πολύ πιθανό να επιδεινώσει την υγεία του ασθενούς, όσον αφορά την ψυχολογική του κατάσταση, και αφήνοντας τη στην μέση να οδηγήσει έναν ασθενή να μαζεύει ΄΄καταθλιπτικά΄΄ τα κομμάτια του και πιθανώς να απορφανίζεται προτού προλάβει να απογαλακτιστεί από τον θεραπευτή του.

   Εν κατακλείδι, σε μια εποχή που μας παίρνουν ένα ένα όσα αγαπήσαμε και όσα έχουμε ανάγκη για να αναπτυχθούμε και να ολοκληρωθούμε, πέρα από τα καθαρά βιοτικά, είναι εκ των ων ουκ άνευ να μην αφήσουμε να μας πάρουν και το δικαίωμα στην ελπίδα … Και θέλω να πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί !...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου