Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Το δίλημμα


  Χαίρετε φίλοι, να’μαστε πάλι εδώ … Ευκαιρία βρίσκω σε αυτόν τον πρόλογο να σας ευχαριστήσω για την αναγνωσιμότητα αυτού του blog που είναι πραγματικά εντυπωσιακή! Τόσο σε δικά μου κείμενα όσο και σε κείμενα του προκατόχου μου Βασίλη, πράγμα εξίσου ευχάριστο. Φυσικά θα με ικανοποιούσε ιδιαίτερα η ύπαρξη και δικών σας σχολίων και πιστεύω ότι συν τω χρόνω θα πληθύνουν κι αυτά …

   Σε αυτό το κείμενο, όπως προϊδεάζει κι ο τίτλος θα αναφερθώ σε ένα προσωπικό δίλημμα, ηθικής φύσεως. Αυτό τα καλοκαίρι θέλω να βρω ευκαιρίες να ξεφύγω λίγο από τα συνηθισμένα, να αλλάξω παραστάσεις που λέμε. Άκουσα λοιπόν από το ραδιόφωνο για τις κατασκηνώσεις της τοπικής εκκλησίας στης οποίας την επικράτεια και κατοικώ. Να κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ σκέφτηκα … Και μάλιστα κάτι που θα ήθελα να είχα κάνει πρώτα ως παιδί βέβαια, αλλά και ως ενήλικας από άλλο, υπεύθυνο πόστο.

   Δεν άργησα λοιπόν να ρωτήσω σχετικά τον ιερέα νεότητας της ενορίας μου και φίλους που έχουν κατασκηνωτική εμπειρία ως ομαδάρχες. Έτσι βρήκα το τηλέφωνο για τον υπεύθυνο ιερέα της κατασκηνωτικής περιόδου που μπορώ χρονικά να συμμετάσχω και έμαθα τα δυσάρεστα νέα του ότι πρέπει να κάνω δήλωση ενυπόγραφη για το αν πάσχω από κάποια ασθένεια και ποιά φαρμακευτική αγωγή ακολουθώ. Και γράφω δυσάρεστα γιατί όπως καταλαβαίνετε αυτή η λεπτομέρεια με βάζει σε έναν εσωτερικό διάλογο, ένα διάλογο με τη συνείδησή μου, για το ποιά στάση θα πρέπει να τηρήσω …

   Αποφάσισα έτσι ότι πρέπει να το συζητήσω με ανθρώπους που μπορούν να με βοηθήσουν να πάρω τη σωστή απόφαση. Ο πρώτος που μίλησα ήταν η ψυχοθεραπεύτριά μου. Μου εξήγησε ότι αυτό που είναι μπροστά μου είναι ένα μεγάλο βήμα για μένα, ένεκα του ότι τα τελευταία αρκετά χρόνια βρίσκομαι άνεργος και η κατασκήνωση είναι μια εργασία που σε θέλει παρών 24 ώρες το 24ωρο και μπορεί να είναι ιδιαίτερα απαιτητική, παρ’ότι είναι εθελοντική και δεν πληρώνεται. Ακόμα μου είπε ότι θα ήταν προς το συμφέρον μου να γνωρίζει σχετικά με την πάθησή μου ο υπεύθυνος της κατασκήνωσης για να είμαι καλυμμένος σε περίπτωση που πιεστώ και αγχωθώ στο να του το αναφέρω με ασφάλεια, χωρίς να φανώ ανειλικρινής και να βρω τον χρόνο να μείνω λίγο με τον εαυτό μου.  Άλλωστε θα ήταν πολύ άβολο να ανακάλυπταν ότι κάνω χρήση δισκίων κρυφά και θα με έφερνε σε πραγματικά πολύ άβολη θέση. Τέλος μου πρότεινε να το συζητήσω και με τον θεράποντα ιατρό μου.
    Ο γιατρός τώρα είναι της άποψης ότι η αλήθεια σώζει και ότι το ψέμα ή έστω η αποσιώπηση της αλήθειας δεν έχει καλή κατάληξη. Μου πρότεινε λοιπόν να γράψω ότι πάσχω από ψύχωση και ότι ακολουθώ σχετική αγωγή και μου είπε ότι είναι πρόθυμος να με βοηθήσει γράφοντάς μου μια βεβαίωση ότι με παρακολουθεί κι ότι είναι ευχαριστημένος από την πορεία της ψυχικής μου υγείας. Ακόμα προσέθεσε ότι αν με απέρριπταν εξαιτίας της συγκεκριμένης ασθένειας αυτό θα ήταν κάτι που θα έδειχνε ότι η Εκκλησία θα πρέπει να επανεξετάσει ορισμένα πράγματα. Από την πλευρά μου βέβαια εγώ, είπε, ΄΄ πρέπει να είμαι αληθινός, το στίγμα δεν είναι παρόν όταν δεν του δίνεις χώρο και δεν αυτοστιγματίζεσαι΄΄, δηλαδή όταν δεν είσαι φορέας της αντίληψης ότι διαφέρεις αρνητικά δηλώνοντας την ψυχική σου πάθηση.

   Τελικά, έμαθα για την πρώτη συνάντηση της ομάδας επιτελείου της κατασκήνωσης και πήγα με την απόφαση να δηλώσω την αλήθεια. Κοίτα όμως που δεν χρειαζόταν να αναφέρω γραπτώς τα σχετικά με την υγεία μου. Καθ’ότι αυτό αφορούσε μόνο τα παιδιά και δεν έγινε παρά μια ευγενική παράκληση από τον υπεύθυνο ΄΄αν υπάρχει κάποια σοβαρή πάθηση εκ μέρους σας καλό θα ήταν να το γνωρίζουμε΄΄… Αστραπιαία σκέφτηκα ότι δεν είναι το ίδιο τώρα, κι ότι ίσως δεν χρειάζεται να μιλήσω. Μα ούτε μπορώ να αγνοήσω τις συζητήσεις και τις συμβουλές που μέχρι τώρα έχω δεχτεί.

   Το τι θα κάνω τελικά δεν το έχω αποφασίσει ακόμα καθότι έχω κάποιο καιρό μπροστά μου να το σκεφτώ, να ξαναρωτήσω και να αναρωτηθώ. Μάλιστα σκέφτηκα να ζητήσω από όσους διαβάζουν αυτό το blog να με βοηθήσουν με τις απόψεις τους και τα σχόλιά τους σε αυτό μου το δίλημμα … Παρακαλώ μη διστάσετε όποιο κι αν νομίζετε ότι είναι το σωστό … Η τελική μου απόφαση καθώς κι οι διεργασίες μέσα από τις οποίες πέρασα για να φτάσω σε αυτήν σε επόμενο κείμενο ... Ευχαριστώ για τον χρόνο και την προσοχή σας! Εις το επανιδείν!





3 σχόλια:

  1. Γευιά σου Κώστα,
    Διαβάζω συνέχεια τα γραφόμενά σου και τα βρίσκω πολυ ενημερωτικά, ενδιαφέροντα και καλογραμμένα.
    Σχετικά με το δίλημμα , πιστεύω΄ότι πρέπει να ακολουθήσεις τη γνώμη του γιατρού σου για να ενημερωθεί ο κόσμος και να πάψουν
    πια οι προκαταλήψεις και τα ταμπού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιόβη κατ'αρχάς σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου σχόλια. Πρέπει να σου πω ότι ένα κομμάτι μου συμφωνεί απόλυτα μαζί σου, όμως στην ζωή τα πράγματα συχνά είναι πολυδιάστατα. Νομίζω ότι το κείμενο μου ''δρόμος μακρύς ...'' είναι ενδεικτικό πως έλαβα υπ'όψη το σχόλιό σου. Και πάλι σ'ευχαριστώ.

      Διαγραφή